Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Πάρτυ

Το σπίτι μου τραντάζεται ολόκληρο από τη μουσική. Η μικρή μου κόρη κάνει τώρα το πάρτυ της. Και εγώ είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο μετά από διαπραγματεύσεις για να μην γυρίζω σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους. Η δήλωσή της ήταν κατηγορηματική: δεν θέλω κανένα μεγάλο στο πάρτυ μου. Μιας και αυτές οι δηλώσεις μου θύμισαν εμένα στα νιάτα μου συμφώνησα αμέσως μαζί της αλλά υπήρχαν και πρακτικές δυσκολίες. Έτσι τώρα μέσα από το δωμάτιό μου ακούω τα γέλια και τις φωνές τους και συγκινούμαι. Θυμούμαι τα νεανικά μας πάρτυ τότε που τα αγόρια ντροπαλά και άβγαλτα μαζεύονταν σε μια γωνιά κοιτάζοντας πανικόβλητα τα υπερμεγέθη για αυτά κορίτσια που χόρευαν και κινούνταν με αυτοπεποίθηση. Από μια ματιά που έριξα κάτω φαίνεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και σε αυτό το πάρτυ.

Για το πάρτυ έχουμε αλώσει τα περισσότερα καταστήματα της πόλης. Διαλέξαμε φουστάνι από γυναικεία μπουτίκ, αγοράσαμε αξεσουάρ, ισιώσαμε σε κομμωτήριο τα μαλλιά μας και σήμερα από το πρωί πήγαμε και στην αισθητικό. Το μωρό μου μεγαλώνει!!! Και εγώ τη βλέπω και συγκινούμαι.

Στο σπίτι μας πρώτη φορά γίνεται πάρτυ νεανικό με μουσική, φωτορυθμικά κτλ. Τα έπιπλα έχουν τραβηκτεί στους τοίχους για να δημιουργηθεί μεγάλη πίστα για χορό. Ως τώρα τα γενέθλια της ήταν παιδικά και αθώα. Ο μεγάλος μου γιος από την άλλη από τη πρώτη γυμνασίου και μετά γιόρταζε τα γενέθλιά του εκτός σπιτιού. Άλλος χαρακτήρας αυτός δεν διεκδίκησε ως τώρα μεγάλα και θορυβώδη πάρτυ. Έτσι το σπίτι μας για πρώτη φορά ζει και αυτή την εμπειρία.

Αγάπη μου σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να ξεθεωθείς στο χορό, να ξελαρυγκιστείς με τις φίλες σου στο τραγούδι και να απολαύσεις όπως εσύ ονειρεύτηκες το πάρτυ σου.