Ο ρατσισμός της ασκήμειας.

Το ένα από τα δυο σκυλιά μας γκαστρώθηκε από σκυλογκόμενο αγνώστου ταυτότητας μιας και έχουμε τη δυνατότητα να τα έχουμε ελεύθερα. Όταν είναι έτοιμες οι σκύλες μας για ζευγάρωμα οι υποψήφιοι γεμίζουν την αυλή μας και έτσι ζευγαρώνουν δυο ή τρεις φορές τη μέρα με διαφορετικούς partener. Εδώ και δυο μήνες περίπου το mini ντόπερμαν γέννησε οκτώ σκυλάκια. Βάλαμε σε εφημερίδα ότι χαρίζουμε σκυλάκια και άρχισαν οι υποψήφιοι να μας τηλεφωνούν. Την πρώτη Παρασκευή πήραμε 20 τηλεφωνήματα. Δυο από τα σκυλάκια έμοιαζαν στην μάνα έτσι την πρώτη μισή ώρα τα δώσαμε. Τα υπόλοιπα χρειάστηκαν δύο ώρες. Έμεινε όμως ένα σκυλάκι ασχημούλικο, με τρίχωμα, καμία σχέση με τη μάνα, απλώς το ότι είναι μαύρο. Ήρθαν ως τώρα εφτά υποψήφια άτομα και μόλις το έβλεπαν άλλασαν γνώμη. Εχτές, μια εβδομάδα σχεδόν από την αγγελία, έγινε το εξής περίεργο. Ήρθε το απόγευμα μια κοπέλα και το πήρε για να το κάμει δώρο σε μια φίλη της. Σε μια ώρα το επέστρεψε. Νωρίς το βράδυ έρχεται μια οικογένεια και μετά από σύσκεψη το παίρνουν. Σε λιγότερο από 10 λεπτά μας το επιστρέφουν πίσω. "Μετανιώσαμε" μας λεν.
Ο ρατσισμός της ομορφιάς φαίνεται ότι εξαπλώνεται πέρα από το ανθρώπινο είδος. Όι άνθρωποι άρχισαν να αποστρέφονται οτιδήποτε "άσκημο", οτιδήποτε έξω από τα δικά τους πρότυπα ομορφιάς.
Περιττό να σας πω ότι προτιμούμε εκατό φορές να βρίσκεται κοντά μας που το αγαπούμε τώρα διπλά παρά να το πάρουν κάποιοι και να το πετάξουν αδέσποτο όταν την άλλη μέρα κάποιος τους πει "Γιατί δε διάλεξες κανένα ομορφότερο;"

Κυριακή απόγευμα.

Κάθε απόγευμα Κυριακής γίνομαι ο πιο μίζερος άνθρωπος του κόσμου. Μόλις τελειώσει η καθιερωμένη μεσημεριανή οικογενειακή σύναξη για φαγητό η κλεψύδρα του χρόνου γυρίζει και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση: το διάβασμα των παιδιών και το δικό μου. Πιο παλιά θυμάμαι είχα την ετοιμασία του εβδομαδιαίου προγραμματισμού μου που έπρεπε πρωί πρωί της Δευτέρας να αφεθεί για έλεγχο στο γραφείο του εκάστοτε διευθυντή. Θύμωνα με όλους και με όλα. Πρώτα πρώτα με το επάγγελμά μου που με υποχρέωνε ακόμα και τότε να είμαι υπό συνεχή έλεγχο και άγχος. Τα χρόνια πέρασαν και κατάφερα να κερδίσω την εξαίρεσή μου από αυτή την αγγαρεία. Όμως τώρα έγινα εγώ ο κακός βραχνάς για τα παιδιά μου. 'Εφηβοι και οι δυο με βρίσκουν από πάνω τους να μουρμουρώ και να πιέζω καταστάσεις. Ο λόγος απλός και χιλιοειπωμένος από στόματα μανάδων: από τα αποτελέσματα της τελευταίας χρονιάς εξαρτάται το μέλλον ενός τελειοφοίτου. Τα διαγωνίσματα ατελείωτα. Τέσσερα για τον ένα και πέντε για τη μικρή αυτή την εβδομάδα. Το ξέρω πως το φορτίο τους είναι βαρύ. Δικαιολογημένα βαρυγκομούν. Όμως πρέπει εγώ να βρίσκω κάθε φορά ενέργεια για να εμψυχώνω και στην έκτακτη περίπτωση να κρατώ το βιβλίο για να αραδιάσουν τους τύπους και τους ορισμούς των μαθημάτων. Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το πιο δύσκολο θα πω με σιγουριά το πρώτο γιατί τι να πεις για να παρακινήσεις εφήβους που βιώνουν αμφισβητήσεις και προσωπικές δυσκολίες για να κάτσουν και να υποστούν το βάσανο των διαγωνισμάτων; Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές από τα δικά μου διαβάσματα. Γιατί τώρα παίζω και εγώ το ρόλο της μαθήτριας όπως και αυτοί και αγχώνομαι, πιέζομαι και αγανακτώ με τα deadlines των εργασιών που πρέπει να στέλλω στο πανεπιστήμιο. Σε λίγες μέρες πρέπει να στείλω ακόμη ένα assignment και ακόμη το πνεύμα και το σώμα μου αντιστέκονται στην ιδέα του διαβάσματος. Καταραμένο απόγευμα Κυριακής! Μακάρι να μην ερχόσουν ποτέ!

Νεύρα!!

Φακκούν μου οι γυναίκες που κάμνουν ότι τα ξέρουν ούλα!
Φακκούν μου οι γυναίκες που κάμνουν το μάστρο και πατρονάρουν τους υπόλοιπους που θέλουν να κρατούν ένα επίπεδο.
Φακκούν μου οι γυναίκες που χαμογελούν συγκαταβατικά.
Φακκούν μου οι γυναίκες που ενεργούν βάση σχεδίου.
Φακκούν μου οι γυναίκες που πέρνουν σε τζαι φέρνουν σε εκατό φορές για να πουν πογυριστά κάτι.
Φακκούν μου τούτες που είναι τελειομανείς τζαι φκάλουν τις νευρώσεις τους στους άλλους.
Είναι για κάτι τέθκιες γυναίκες που αναρωθκιέσαι τι τραβούν οι άντρες τους στο κρεβάτι για μια ζωή.